hech-khare-jagjjete

पुस्तकाबद्दल

बॅडमिंटनच्या प्रशिक्षणासाठी घरापासून रोज 56 किलोमिटरचा प्रवास करणारी झुंजार रणरागिणी पी. व्ही. सिंधू, घरी आणलेल्या मिठाईच्या डब्याच्या वेष्टनावरील मुष्टियोद्धा मोहंमद अलीच्या फोटो आणि सामन्याच्या बातमीपासून प्रेरणा घेणारी डॅशिंग लवलिना बोर्गोहेन, होळीनिमित्त आयोजित केलेल्या कुस्ती स्पर्धेत सहज गंमत म्हणून संधी मिळाल्यावर आपल्यापेक्षा दीड पट वजन असलेल्या पैलवानाला चितपट करून अस्मान दाखवणारा अव्वल कुस्तीपटू बजरंग पुनिया, ‘टोकियो ऑलिंपिकमध्ये मला फक्त सुवर्णपदकच जिंकायचंय’ अशी महत्त्वाकांक्षा बाळगणारा धडाकेबाज रवीकुमार दहिया, अनेक वर्ष अनेक गोष्टींचा त्याग करणारा आणि मोठा लढा देणारा, आपल्या धडाकेबाज खेळामुळे तब्बल एक्केचाळीस वर्षानंतर पदकांचा दुष्काळ संपवत घवघवीत यश मिळवणारा आपला हॉकी संघ, सचिन तेंडुलकरच्या भाषेत सांगायचं झालं तर ज्याचा भाला सूर्यापर्यंत जाऊन आलाय आणि ज्याने फेकलेल्या भाल्यावर भारताचा तिरंगा गौरवाने फडकतोय तो सुवर्णवेध घेणारा नीरज चोप्रा अशा सगळ्यांचा आपल्या लेखणीने पंचभाईंनी अचूक वेध घेतलाय.